တက္တူးကာခ်ာ

ေရွးပေဝသဏီကတည္းက တက္တူး(ေဆးမွင္ေၾကာင္)ထိုးတဲ့ အေလ့အက်င့္မ်ိဳး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အေစာဆံုးအေနနဲ႕ ဘီစီ ၆၀၀၀ေလာက္ကတည္းက တက္တူးဆိုင္ရာ အေထာက္အထားေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ေရွးေဟာင္းအီဂ်စ္ မံမီရုပ္အေလာင္းေတြမွာ တက္တူးရာေတြ ေတြ႕ရွိရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ တက္တူးဆိုတဲ့အခၚအေဝၚက ၁၈ရာစုေနွာင္းပိုင္းေလာက္က စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလတုန္းက သံုးစြဲတဲ့ "tattow"ဆိုတဲ့ စကားလံုးက ဒီဖက္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ "tattoo"ဆိုျပီး ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ ျမန္မာလိုက်ေတာ့ ေဆးမွင္ေၾကာင္ ထိုးတာေပါ့။ ေရွးခတ္လူၾကီးေတြရဲ႕ ေပါင္၊လက္ေမာင္း၊ေက်ာျပင္၊ရင္ဘတ္စတဲ့ ေနရာေတြမွာ စာလံုးနည္းနည္းပါးပါး ထိုးတာျမင္ဖူးၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထိုးတဲ့သူ တျဖည္းျဖည္း နည္းလာတယ္။ သံသရာတပတ္လည္ေတာ့ (၂၀၀၀)ျပည့္နွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ တက္တူး trendက ေနာက္တေက်ာ့ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အရင္ေခတ္က လူၾကီးေတြသာ ထိုးခဲ့တဲ့တက္တူးက ဒီေန႕ေခတ္က လူငယ္လူရြယ္ေတြပါ လိုက္ထိုးလာၾကတယ္။ လူၾကီးေတြကို အားက်လို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အေနာက္နိုင္ငံေတြက ေဘာလံုးသမား၊ရုပ္ရွင္မင္းသား၊ေမာ္ဒယ္၊အဆုိေတာ္ စတဲ့ နာမည္ၾကီးေတြရဲ႕ စလိုက္တဲ့ ဇာတ္ပါ။ သူတို႕ထိုးေတာ့ သူတို႕ကိုအားေပးေနတဲ့ တျခားနိုင္ငံက ပရိသတ္ေတြကလည္း မေနပါ။ လိုက္အတုခိုးၾကတယ္။ အစက သိပ္မသိသာေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း ၾကာလာေတာ့ တကမာၻလံုးအတိုင္းအတာနဲ႕ တက္တူးကာခ်ာ(tattoo culture)ဆိုတာၾကီး ျဖစ္လာတယ္။ 

တက္တူးကာခ်ာထဲမွာ ေမ်ာပါေနသူေတြက အသက္အရြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကစျပီး သက္လတ္အရြယ္လူၾကီးေတြထိပါတယ္။ ဒီထဲမွာ တကယ္ၾကိဳက္လို႕ထိုးသူလည္း ရွိပါတယ္။ ေခတ္မွီခ်င္၊ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္လို႕ထိုးသူကေတာ့ ပိုမ်ားပါတယ္။ ေဘးဆိုင္းတီးတာကို မခံခ်င္တာလည္း ပါလိမ့္မယ္။ တေယာက္ကထိုးေတာ့ လူငယ္သဘာဝ ေနာက္တေယာက္ကလည္း  အားက်မခံထိုးလာၾကတယ္။ လူငယ္ေယာက်ာၤးေတြတင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ အသားျဖဴျဖဴ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ ခါး၊ပခုံုး၊လက္ေမာင္းစတဲ့ေနရာမွာလည္း တက္တူးရာေလးေတြ မသိမသာေတြ႕လာရတယ္။ တက္တူးထိုးသူတိုင္းမွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ဇာတ္လမ္းကိုယ္စီ ရွိတတ္ၾကတယ္။ တခါက ဗဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဆးရံုမွာ တာဝန္က်ေတာ့ ေမြးလူနာတေယာက္ကို ၾကည့္ေပးရတယ္။ လက္တဖက္စီမွာ စာလံုးတလံုးစီထိုးထားတဲ့ မိခင္ေလာင္းကို သိခ်င္စိတ္နဲ႕ ေမးမိတယ္။ ဒါကဘာအဓိပၸါယ္လဲေပါ့။ ညာဖက္လက္မွာ ထိုးထားတာက ခ်စ္ဦးသူရဲ႕ နာမည္အစ စာလံုးတဲ့၊ဘယ္ဖက္မွာထိုးတာကက် အိမ္ေထာင္ဖက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာလံုး။ ဒီနွစ္ခုေပါင္းလိုက္ရင္ သူ႕ဘဝတခု ျဖစ္လာသတဲ့။ အိုင္ဒီယာကေတာ့ မဆိုးပါ။ အိမ္ေထာင္ဖက္ကမ်ားသိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႕ ထပ္ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ 

တက္တူးထိုးတဲ့ကိစၥကိုၾကည့္ရင္ က်န္းမာေရးအရ မေကာင္းတဲ့ဖက္က ပိုမ်ားတယ္။ ထိုးတဲ့အခါ ဘယ္ေဆးနဲ႕ထိုးသလဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဥေရာပေကာ္မရွင္အဖြဲ႕ရဲ႕ စာတမ္းတခုမွာ သူတို႕ဆီမွာ သုံးေနတဲ့ တက္တူးေဆးေတြရဲ႕ ၄၀ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ စိတ္မခ်ရဘူးလို႕ ေဖာ္ျပထားတယ္။ အရင္ကထိုးတဲ့ တက္တူးေဆးေတြက ဓာတုပစၥည္းနဲ႕ သတၱဳဓာတ္ေတြေပါင္းထားတယ္။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ oxides, sulphides, selenidesဆိုတာေတြ ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ၾကာရွည္ခံေအာင္ ပလတ္စတစ္ေတြေတာင္ ထည့္ေသးတယ္။ တက္တူးေဆးထဲမွာ အနီေရာင္ပါရင္ လူနဲ႕ဓာတ္မတဲ့တာ မ်ားတယ္။ အနီေဆးထဲမွာ ျပဒါးဓာတ္နဲ႕ ေအဇုိအမ်ိဳးအစား ဓာတုေဆးေတြ ပါဝင္တတ္တယ္။ ပိုဆိုးတာက  ေအဇိုဆုိးေဆးေတြဟာ ေနေရာင္နဲ႕ထိပါမ်ားရင္ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတယ္။ ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ မတဲ့တဲ့ amine အျဖစ္ ေျပာင္းသြားျပီး ကင္ဆာဆိုတာကို ျဖစ္ေစတယ္။ ခဲသတၱဳပါတဲ့ တက္တူးေတြကလည္း တနည္း ဒုကၡေပးတယ္။ ခဲဆိပ္ေၾကာင့္ ေမြးရာပါ ကိုယ္လက္ခ်ိဳ႕ယြင္းတာ၊ကင္ဆာေရာဂါအျပင္ မ်ိဳးပြားနိုင္စြမ္းကိုပါ ထိခိုက္ေစတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထိုးတဲ့ အနက္ေရာင္တက္တူးမွာ iron oxide သံဓာတ္တမ်ိဳးပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြမွာ MRI ရုိက္တဲ့အခါ သတိထားရတယ္။ MRIက ထြက္လာတဲ့ လွ်ပ္စစ္သံလိုက္လိႈင္းက အေရျပားေအာက္မွာရွိတဲ့ သံဓာတ္ကို အပူေပးသလိုျဖစ္ျပီး အပူေလာင္တာ၊မီးေလာင္နာလိုမ်ိဳး အျပင္လိုက္ ထလာတတ္တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းက် ေဘးထြက္နည္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ေအာ္ဂင္းနစ္တက္တူးေတြ သံုးလာၾကတယ္။ သတၱဳဓာတ္မပါတာကလြဲရင္ ေနာက္ဆံုး aromatic amine ပဲျဖစ္သြားလို႕ သိပ္ေတာ့မထူးလွပါဘူး။ 

တခ်ိဳ႕က တက္တူးထိုးျပီး ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ ခံစားရတယ္။ အေရျပားေအာက္လႊာ dermisထဲကို ေဆးထိုးတာျဖစ္လို႕ ထိုးစရက္ပိုင္းေတြမွာ ေရာင္ေန၊နာေနတတ္တယ္။ ပိုးဝင္တာ၊ျပည္တည္နာ အေရျပားကို ထိခိုက္ေစတယ္။ ေသြးကတဆင့္ ကူးစက္တတ္တဲ့ေရာဂါမ်ိဳး ျဖစ္နိုင္တယ္။ တက္တူးလက္ခ်က္နဲ႕ အဖ်ားေသြးဝင္၊ ေဆးခန္းေရာက္ရသူေတြလည္း မနည္းဘူး။ ေဆးရည္က ေသြးျပန္ေၾကာေရာက္ျပီး တက္ေစ့ေတြေရာင္လာရင္ ခြဲထုတ္ရတာမ်ိဳးထိရွ္ိတယ္။တခ်ိဳ႕က ထိုးျပီးမွ မွားေလျခင္းဆိုျပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္တာမ်ိဳးရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းပညာက တိုးတက္လာပါတယ္။ဖ်က္မရတဲ့ တက္တူးေတြကို ေလဆာနဲ႕ အေသအခ်ာေပ်ာက္ရေစမယ္ဆိုတာမ်ိဳး ရွိလာျပီ။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာက္တာထက္ မွိန္သြားေအာင္ လုပ္တာပါပဲ။ ဒီထဲမွာ ကာလာေရာင္စံုေတြပါရင္ ပိုေဖ်ာက္ရခက္တယ္။ အနက္ေရာင္က တျခားေရာင္ေတြထက္ ဖ်က္ဖို႕ပိုလြယ္တယ္။တက္တူးဖ်က္တာက ထုိးတာထက္ အဆမတန္ ပိုနာေသးတယ္။ အစကတည္းက ဖ်က္ဖို႕ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရင္ ယာယီတက္တူးမ်ိဳးကို ထုိးသင့္တယ္။

တက္တူးကို အလွအပေရးရာအတြက္ သံုးတာမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။ ဥပမာ မ်က္ခံုးေမႊးဆြဲတာ၊ႏႈတ္ခမ္းလိုင္းေဖာ္တာ၊မွဲ႕တပ္တာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ ေဆးပညာလိုအပ္ခ်က္အရ တက္တူးထိုးရတာမ်ိဳးရွိေသးတယ္။ ကင္ဆာဓာတ္ကင္ရသူေတြမွာ ဓာတ္ကင္မယ့္ေနရာကို တက္တူးေဆးနဲ႕ မွတ္ထားေပးတယ္။ ခရုသင္းလိုအေရျပားေရာဂါမွာ တက္တူးနဲ႕ ဖံုးဖံုးဖိဖိ မသိသာေအာင္ လုပ္နိုင္တယ္။ နိုင္ငံအသီးသီးမွာ ရုိးရာယုံၾကည္မႈအရ ထိုးတဲ့တက္တူးေတြလည္း ရွိုႁကတယ္။ နိုင္ငံေတြမွာ ေရွးအစဥ္အဆက္ တက္တူးထိုးတဲ့လူမ်ိဳးေတြ ေတြ႕နိုင္တယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ခ်င္းျပည္နယ္ မင္းတပ္က အမ်ိဳးသမီးၾကီးေတြရဲ႕မ်က္နွာမွာ တက္တူးရာေတြ ရွိၾကတယ္။

ေခတ္ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေျပာင္းလဲတာကို သတိထားၾကည့္ရင္ အမ်ားစုဟာ အေနာက္တိုင္းက အေရွ႕တိုင္းကို ေရာက္လာတယ္။ ေရစီးသေဘာဆိုရင္ ျမင့္ရာကေန နိမ့္ရာကို စီးဆင္းတယ္။ အစကတည္းက ကုိယ္ခံအားမေကာင္းသူေတြကေတာ့ အမ်ားဆံုး ခံၾကရတယ္။ ဒီနွစ္ပိုင္းအတြင္း သိသိသာသာေျပာင္းလဲသြားတာက တက္တူးပံုေတြ ေပၚေပၚလြင္လြင္ျဖစ္လာတာပါ။ လက္ေမာင္းတခုလံုး၊ေက်ာျပင္တခုလံုး တက္တူးပံုေတြ ေတြ႕လာရတယ္။ မသိရင္ အက်ႌဝတ္ထားသလို ထင္မွတ္မွားရတယ္။ လူၾကီး၊လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေဖာ္ျပရာ စိတ္ထြက္ေပါက္ဟာ တက္တူးျဖစ္လာခဲ့ပါျပီ။ လက္တေထာက္စာအေရျပားက ေရာဂါပိုးမႊားမဝင္ေအာင္ တားဆီးတဲ့ေနရာအျဖစ္သာမက စိတ္ခံစားမႈ ေဖာ္ျပရာ ေနရာပါျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အေရျပားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ထဲမွာ တာဝန္တခုထပ္တိုးထည့္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒါက္တာ ေအးမင္းထူး

ရတနာပံုသတင္းစာ(၂၅.၈.၁၄)